කොටින්ම කියනව නං මේ වෙනකොට මේ රටේ වටිනම සතා තමයි උඹ. මොකද කාලෙන් කාලෙට මේ රටේ තැන් තැන්වල පැසව පැසව තියෙන තුවාල කුණුවෙලා ගඳ ගහනකොට රටේ ලොකු පුටුවල තියෙන මහත්තුරුන්ට ඕන වෙනවා ඒකට බෙහෙත් දාන්න....
බෙහෙත්......
මොන පිස්සුද එයාල ඒකට බෙහෙත් දාන්නෙ නෑ කවදාවත්. උඩින් පැලැස්තරයක් දාලා වහනව විතරයි. ඉතිං ඒ වගේ වෙලාවට අර පැලැස්තරේට යටින් තියෙන තුවාලෙ දිග පළල බලන්න, ඒක කොච්චර ගැඹුරකට කුණුවෙලා ද කියල හොයල බලන්න උදව් වෙන්නෙත් උඹ ඔය දුවන දිවිල්ලම තමයි. ඒක අර සුසන්තිකා නෝනා දුවපු දිවිල්ලටත් වඩා වටිනවා වෙලාවකට.
මොනව උනත් අපි දන්නව උඹට කැරට් අල තරං වටින දෙයක් තවත් නෑ කියලා. උඹලට වගේම තමයි අපේ රටේ ලොකු පුටුවල ඉන්න මහත්තුරුන්ටත් කැරට් අල තරං වටින දෙයක් තවත් නෑ. මොකද කියනව නං පහුගිය අවුරුදු 70 ක් තිස්සෙ බිලී පිත්තක කෙළවරේ අමුණපු කැරට් අලයක් දිහා බලාගෙන දුවපු බූරුවො වගේ අපිත් ඒ මහත්තුරුන්ව කරේ තියාගෙන ඒ මහත්තුරු අමුණපු පාට පාට කැරට් අල දිහා බලාගෙන, උඹ දිව්වටත් වඩා සිය දහස් ගුණයක් ලොකු මැරතන් එකක් දිව්වා. උඹ හිතනව ඇති ඇයි එහෙම උනේ කියල. එහෙම උනේ උඹ ඔය කන කැරට් අලයක් තරම්වත් අපේ මිනිස්සුන්ට උන් අර ගහන කතිරෙ කියන එක වටින්නෙ නැති හින්දා.
උඹ හිතනව නං උඹට උඹේ රස්සාව නැතිවෙයි කියලා, බය වෙන්න එපා බං උන් ඉස්සරහටත් ඒ මැරතන් එක දුවනවා. මොකද ඒ ලොකු මහත්තුරු දන්නවා ඒ ඒ කාලෙට අල්ලන්න ඕන කැරට් අලේ මොන පාටද, ඒකෙ සයිස් එක කොයි තරං ලොකුද කියලා. කොහොම උනත් මේ දුවන දිවිල්ල නවත්තන්න පුළුවන් මිනිස්සු හිටියත්, අවුරුදු ගාණක් ගිහිල්ලත් බෙදිල විසිරිලා ඉන්න ඒ මිනිස්සුන්ට තාම මේ පොළොවෙ කැරට් අල බහින හැටි හරියට තේරුම් ගන්න බැරි උන හින්දා උඹට වඩා තාම අපි දුවනවා.
මං දන්නව හා පැටියො උඹට ඕක තේරුම් ගන්න නං හවසට හවසට උඳුපියලිය ඩිංගිත්තක්වත් කන්න වෙන බව අපිට කොච්චර තේරුම් ගන්න බැරි උනත්. ඉතිං එහෙම දවසක් එනකං අපිට සිද්ධ වෙනවා පරණ පුරුදු විදියටම හති දාගෙන දුවන්න. මේ ලියුම කොච්චර දිග්ගැස්සුවත් උඹට කියන්න තියෙන්නෙ කැරට් කකා අපි දුවන දිවිල්ල ගැන තමයි. මොකද ඒක තමයි අපේ ජීවිතවල සමරිය.
ඉතිං මගේ පුංචි හා පැටියෝ අපිට වගේම තමයි, තාම උඹටත් මේ රේස් එක ඉවර නෑ.
ඉතිං නවතින්නැතුව දුවපාං...............
මීට,
සදා ධාවන ශූර සිරි ලංකාවාසී අපි
2019 මැයි 6 දින ලියන ලද්දකි
(පාස්කු ප්‍රහාරය නිසා මතු වූ අර්බුදකාරී කාල වකවානුවට අදාළය)
