ඔද තෙද ඇති කැළණිතිස්ස
කනේ කඩුක්කම පැළඳුව
සළුව ගසා ගෙන කැහැපට
පාලම යට මහරජ වුණ
තෙල් කඳුළක් ගෙයි නැති සඳ
පැන්න දිනක තද රතු ඉර
කිණිසි පාර හත අට ඇන
කොටු පැන ගිය බිසව මැරුව
රිදෙන්නත් කලිං යටිබඩ
කැළණිතිස්සගේ බඩ යට
ගොඩට එන්න පෙර කරදිය
මහා දේවි වුණ කුමරිය
බිසව නොමැති ලෑලි මැදුර
අග බිසවක් වුණා නිතර
මව් බිසවක් වන බව දැන
මුඩු බිමකට පිටමං කළ
දුර්භික්ෂය පැමිණුන කළ
ගැට අන්නසි කෑ දේවිය
අලුත් වැස්ස වහිනු සිතන
තිස්ස ගැමුණු කළල වැදුව
අතීතයම වළලමු කියු
කාවන්තිස්ස ට පෙම් බැඳ
හුස්ම නොගත් අනාගතය
පස් කැටි අතුරා හැංගුව
සුදු නැෂනල් ඇන්ද තිස්ස
මිශ්‍ර වුණා දැයි නො සෙව්ව
ළඳුනගෙ දුක දකින කළට
හෙළ ද සොළී දැයි නො සෙව්ව
එක රජෙකුට නොම නැවතුන
දහසක් දෙනෙකුගෙ දේවිය
රන් මසු මිට මොලවන විට
කාවන්තිස්සට පින් දෙන
මව් බිසවක් නොවනු පිණිස
අවුසද හැම දින වැළඳුව
නමුදු ගතම වැහැරී යන
රෝ දුක් පසු කල වැළඳිණ
රෝ දුක් ගත වෙළුණු පසුව
බිසවට වුව අගයක් නැත
තුම් කාවන්තිස්ස අණට
රජ මැදුරෙන් දොට්ට දැමිණ
නැවතත් මුඩු බිමට වැටුණ
ගතේ වාරු නැති දේවිය
හිතේ තිබුණු ගිනි කන්දක
ගිනියම් කඩු කිණිසි උපන
තිස්සල ලද කැපුම් ගණන
හත අට, දහ දොළහක් විය
උන් හිස කඳ දෙක වෙන් විය
රහසඟ කඩු තුඩ පැටලිණ
මුල කුණු වුණ සංහතියක
එවන් ළඳුන් තව බිහිවිය
පුරුෂ ලිංග ඉතිහාසය
උන් පස් කඳු යට සැඟවිය
MDN
ප්‍රසන්න වීරක්කොඩිගේ සිතුවමකි.
2020 මැයි 27 ලියන ලද්දකි.
No comments:
Post a Comment