මිනිස්සු කියන්නෙ ම හරි ම පුදුමාකාර ජාතියක්. උන් තමන්ගෙ ජීවිත කාලෙ පුරාම යාත්‍රිකයො විදියට තමයි ගතකරන්නෙ. ඒක ඇරඹුම ගැනම විතරක් දැනගෙන අවසානය ගැන හරිහැටි නොදැන යන ගමනක්. ඉතිං ගමන මුලදිම ඔය හැමෝට ම තමන්ටම කියල යාත්‍රාවක් ලැබෙනවා. තමන්ගෙ යාත්‍රාවෙ තමන්මයි යාත්‍රිකයා. වෙන කවුරුත් නෑ ඇත්තටම බැලුවොත්. තමන්ගෙ ගමන දිගටම යනවද, ගොඩබහිනවද, ආපහු හරවනවද, නැත්නම් ගඟට පනිනවද කියන එක තීරණය කරන්නෙත් තමන්මයි.
කොහොම නමුත් මේ ගමනෙ හැමතැනම එක වගේ නෑ. ලස්සන තැන්, දුෂ්කර තැන්, සෞම්‍ය තැන්, රළු තැන් අවර්ණ තැන් වගේම වෛවර්ණ තැන් පහුකරගෙන යන්න වෙනවා. ගොඩ දෙනෙක් කැමති නිතරම ලස්සන, සෞම්‍ය තැන්, අවර්ණ තැන්ම හමුවෙනව නම්. ඒත් සමහරු විශ්වාස කරන දෙයක් තමයි ගමන අමතක නොවෙන එකක් වෙන්නෙ ගොඩදෙනක් පතන සුවපහසු වටපිටාව අතරමැද දුෂ්කර, රළු, වෛවර්ණ තැනුත් හමුවෙන්න ඕන කියන එක. ඒවා ඒ ගමනේ සන්ධිස්ථාන.
මේ යන ගමනෙදි මේ යාත්‍රිකයන්ට ඉහේ කෙස් ගාණට එක එක විදියේ තොටුපොළවල් පහුකරගෙන යන්න වෙනවා. මේවටත් ඇත්තටම සන්ධිස්ථාන කිව්වට වරදක් නෑ.
ඉතිං මෙයින් සමහරු තමන් තීරණය කරපු ගමනාන්තයට ඇවිත් එක තොටුපොළකින් නතරවෙනවා. සමහරුන්ට හිතුවෙවත් නැති තොටුපොළකින් බැහැලා යන්න වෙනවා. අන්තිමට තමන් කැමති තැනකින් බැහැපු උන් කොටස් දෙකකට බෙදෙනවා. හරිම සතුටෙන් ගඟ දිහා බලන් ඉන්න උන් වගේම ගඟේ යන උන් දිහා බලාගෙන දුක්වෙන උන් තමයි ඒ කොටස් දෙක. හිතුවෙවත් නැති තොටුපොළකින් බැහැපු උනුත් අන්තිමේ ඔය කොටස් දෙකට බෙදිලා ගඟ දිහා බලන් ඉන්නවා.
ඒ වගේම තමයි ගඟේ යන උන් අතරෙ තමන් බලාපොරොත්තු වෙන ගමනාන්තයක එහෙමත් නැත්නම් තොටුපොළක බහින්නට බැරිව ඒක පහුකරගෙන යන ඒත් ඒ ගැන සතුටුවෙන එහෙමත් නැත්නම් ආයෙමත් හැරෙන්නට බැරිව දුක්වෙන අය ඕන තරම් ඇති.
එක තොටුපොළක ගොඩබැහැලා ඒකෙම සදහට ම නතරවෙන උන් විතරක් නෙමෙයි මුලින් ගොඩබැහැපු තොටුපොළ අතහැරල තොටුපොළවල් කිහිපයක ගොඩබහින යාත්‍රිකයොත් ඕන තරම් මේ ගඟ දිගේ ඕනතරම් යනවා. කොහොම නමුත් මේ යාත්‍රිකයන් අතරෙ ඉන්න අමුතු ම උන් තමයි තමන්ගෙ යාත්‍රාව අතහැරල ගඟට පනින්න තීරණය කරන උනුයි, කිසිම තොටුපොළක නතර නොවී ගඟ දිගේ යන්න තීරණය කරන උනුයි, ආයෙමත් යාත්‍රාව හරවගෙන මුලදි පහුකරගෙන ගියපු නැත්නම් අතහැරල ගියපු තොටුපොළකට නැවත එන උනුයි. කවුරු මොනව කිව්වත් ඒව මේ ගමනෙදි එළඹෙන මහ අමාරු තීරණ. ඒ වගේ තීරණ ගන්නෙත් මේ පිරිසෙන් බොහොම ටික දෙනයි. ඒ නිසා ම තමයි ඒ යාත්‍රිකයො හරි ම විරල සහ අමුතු උන් වෙන්නෙ.
මේ යාත්‍රික ජීවිතයේදී, ඇරඹුම ගැන විතරක් ම දැනගෙන අවසානය ගැන නොදැන පටන් ගන්න මේ ගමනේ කෙළවර තීරණය කරන එක ලෙහෙසි පහසු දෙයක් නෙමෙයි. ඒත් හැමෝට ම ඒක අමාරුවෙන් හරි කරන්න සිද්ධවෙනවා. ඕකට ගොඩ දෙනෙක් කියන්නෙ ලෝක ස්වභාවය කියල.
ඉතිං මේ මොහොතේ කාටත් දැනෙන හැඟෙන පොදු ප්‍රශ්න තමයි මේ යාත්‍රික ජීවිතයේ දැන් අපි කොතැනද ඉන්නෙ, මොනවද කරන්නෙ කියන දේවල්.
මුලින් කිව්ව වගේම ඒ බැරෑරුම් ප්‍රශ්නවලට උත්තර දෙන්න වෙන්නෙත් අවසානය තීරණය කරන්න වෙන්නෙත් කවදක හරි අපිටම තමයි. එය වැළැක්විය නොහැකියි.
එසේනම්,
ඔබ කොතැනද ?
යාත්‍රාවෙද ?
තොටුපොළකද ?
එහෙමත් නැත්නම්,
ගඟේද ?
-MDN-
එක තොටුපොළක ගොඩබැහැලා ඒකෙම සදහට ම නතරවෙන උන් විතරක් නෙමෙයි මුලින් ගොඩබැහැපු තොටුපොළ අතහැරල තොටුපොළවල් කිහිපයක ගොඩබහින යාත්‍රිකයොත් ඕන තරම් මේ ගඟ දිගේ ඕනතරම් යනවා. කොහොම නමුත් මේ යාත්‍රිකයන් අතරෙ ඉන්න අමුතු ම උන් තමයි තමන්ගෙ යාත්‍රාව අතහැරල ගඟට පනින්න තීරණය කරන උනුයි, කිසිම තොටුපොළක නතර නොවී ගඟ දිගේ යන්න තීරණය කරන උනුයි, ආයෙමත් යාත්‍රාව හරවගෙන මුලදි පහුකරගෙන ගියපු නැත්නම් අතහැරල ගියපු තොටුපොළකට නැවත එන උනුයි. කවුරු මොනව කිව්වත් ඒව මේ ගමනෙදි එළඹෙන මහ අමාරු තීරණ. ඒ වගේ තීරණ ගන්නෙත් මේ පිරිසෙන් බොහොම ටික දෙනයි. ඒ නිසා ම තමයි ඒ යාත්‍රිකයො හරි ම විරල සහ අමුතු උන් වෙන්නෙ.
මේ යාත්‍රික ජීවිතයේදී, ඇරඹුම ගැන විතරක් ම දැනගෙන අවසානය ගැන නොදැන පටන් ගන්න මේ ගමනේ කෙළවර තීරණය කරන එක ලෙහෙසි පහසු දෙයක් නෙමෙයි. ඒත් හැමෝට ම ඒක අමාරුවෙන් හරි කරන්න සිද්ධවෙනවා. ඕකට ගොඩ දෙනෙක් කියන්නෙ ලෝක ස්වභාවය කියල.
ඉතිං මේ මොහොතේ කාටත් දැනෙන හැඟෙන පොදු ප්‍රශ්න තමයි මේ යාත්‍රික ජීවිතයේ දැන් අපි කොතැනද ඉන්නෙ, මොනවද කරන්නෙ කියන දේවල්.
මුලින් කිව්ව වගේම ඒ බැරෑරුම් ප්‍රශ්නවලට උත්තර දෙන්න වෙන්නෙත් අවසානය තීරණය කරන්න වෙන්නෙත් කවදක හරි අපිටම තමයි. එය වැළැක්විය නොහැකියි.
එසේනම්,
ඔබ කොතැනද ?
යාත්‍රාවෙද ?
තොටුපොළකද ?
එහෙමත් නැත්නම්,
ගඟේද ?
-MDN-
ප.ලි. :- තීර්ථයන් අසබඩ
යාත්‍රිකයන් ය අප !
2019 සැප්තැම්බර් 26 දින ලියන ලද්දකි
යාත්‍රිකයන් ය අප !
2019 සැප්තැම්බර් 26 දින ලියන ලද්දකි
